vrijdag 14 december 2018

OVERPOPULATIE


te midden het gescharrel
van de eco keurmerkkippen
met dito eisprong en het
biovergassen van haantjes

en net zo te midden van varken
en rund houdt de soortmens zichzelf
zonder oormerk intensief vee

bigt en kalft dat het een lieve lust is
zich talrijk tot vlees om den vleze
en werpt zich naar de ratsmodee


woensdag 5 december 2018

REBEL VOOR LEVEN




Grond verzet en bemest. Moedig de doornige
struiken gesnoeid. Hard zaad uit de peulen gewerkt.
Gedachten aan Manhattan uit mijn hoofd gezet.
Nu ziet de tuin er weer keurig uit en ben ik het
met al die overdreven geuren zat voor deze dag,
de rest komt morgen wel.

Hé, tovenaar met grauwe staar, we zijn wel klaar vandaag.
Kom mee met deze superdel. Naar killerkat.
En ook de hond moet nog op pad.
O ja, met miep zou je haar werkstuk
nog bespreken en haar met goede tips bestoken.
Eten koken? Nee, geen vlees!
En als reserveslet wil ik vandaag
eens vroeg met jou naar bed,
als vetbol voor de pimpelmees - erotisch vreten!

Tandje minder? vroeg de tandarts, barsig.
Klare taal, maar niet waar ik op wachtte.
Misschien dat instortingsgevaar ons nog een keer
terugleidt naar het plaats delict, maar liever niet.
Er is nog meer te doen dan keer op keer de boel
te schragen vanwege die altijd slappe overlegcultuur,
zonder dat er op den duur een antwoord
in het vooruitzicht komt op achterliggende vragen.

In den beginnen was het woord, het tweede woord
bekoorde ook en daarmee was de pet gelicht
voor het ontstaan van een gedicht:
een ode aan klimaatrebellen.

Haar moeder had de dorpstandarts getrouwd,
haar vader bleef zijn tuinvrouw trouw,
dat was naast aangenaam ook praktisch
en ging zelfs zonder schuldgevoel, zonder berouw.
Ze gingen vaak op pad. Na al die jaren, zomaar
ergens heen waar de natuur nog relatief herstelbaar was.
Te nat voor vuur maar droog genoeg om lang
te bivakkeren. Te voet naar het Siberische geluk
op nukkige Hollandse rede, tijdens regen,
tijdens een mandala tekendag in het buurthuis,
voor bejaarden - geeft weliswaar het antwoord
op ons klimaatvraagstuk niet,
maar doet de natuur ook geen schade.

Of het natuurlijk was, is een tweede,
maar cyclisch gezien hield het huwelijk stand;
een solide gebouw door vastgoedboys geprezen
en toch werd het tijd om sloop te gaan vrezen,
omdat de gemiddelde grondprijs van gezondheidszorg,
als ook de kubieke inhoudsprijs van liefde
drastisch was gestegen. Het werd dus tijd
het huwelijk lucratief te gaan ontknopen
en alles prijzig te verkopen aan een aangetoond malloot;
geen grauwe staar maar klip en klaar
de ecologische contanten voor een solide vereffenaar
vergaren. En dan?
Zeilen over de baren, onder een aangepast program
dat eerlijk recht doet aan de dreigende gevaren.


© 05-12-2018 Adrie Krijgsman

dinsdag 4 december 2018

APOCALYPS (een scenario)



verblind door het schijnsel
van na-mij-de-zondvloed-vooruitgang

heb ik mijn lepe linkeroog
gesloten voor de plasticsoep

mijn argusachtig rechter-
voor pesticiden en andere troep

mijn oren gesloten voor het gehuil
van weggerukte kinderen

en met de tanden op elkaar verbeten
kauw ik fanaat mijn eten
en drink ik met gesloten mond mijn bier

afgesloten van het leven hier
voorspellen inwendige stemmen
een komende Apocalyps

en ook al denk ik aan de dwaze preppers
die zonder emotionele stampij
zich wapenen tegen de maatschappij

toch is het
in mijn afgesloten hoofd wel prettig
en ben ik met een dode mus al blij