In het Verenigd Koninkrijk werd op 28 april 2020 een (zeer indrukwekkende) minuut stilte gehouden voor de door corona gesneuvelde frontlijnwerkers. Het inspireerde mij tot dit gedicht:
*
staan blauw op rij in de regen
in transparante isolatiejassen / in
leegte gebeiteld
en sinds de eerste golf nog nauwelijks opgewassen
/
stijf in de tijd (sloeg tijdelijk
wijsheid weg) met na de tijd
een indringend pleidooi voor
beschermende kleding
op andere plekken zwartgeel - de meesten
in spreidstand
voor signaalrode bussen / handen
gevouwen /
achter olijfgroene tafel de eerste
minister
met strak in de kleren zijn kernkabinet
piloten in rood / burgers - doodgewone
burgers
in hun dagelijkse kloffie in de tijd -
de stiltetijd -
de landelijke stiltetijd / de
herdenkingstijd
voor omgekomen helden / een eerbetoon /
een minuutje
daarna terug naar de coronastrijd
naar de frontlinie : naar de sprakelozen
… naar de ademlozen
de handen voor de mond geslagen
dochters van veteranen (captain Moore)
uit buitenlanden soms / tranen
(ook ik was vroeg mijn moeder kwijt)
de tijd - een minuutje voor de doden
de roosters worden aangepast
tijdelijke goden - nieuwe goden / worden
ingewijd
toegewijd - omdat het ook doorgaat!
